Η Δύναμη του Σκότους: κριτική της παράστασης
Γράφει η θεατρολόγος Ιφιγένεια Καφετζοπούλου
Για δεύτερη χρονιά παρουσιάζεται η στο Σύγχρονο Θέατρο το έργο του Λ. Τολστόι Η Δύναμη του Σκότους σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη και Γιώργου Χατζηνικολάου.
Συνοδοιπόροι
Η σκηνή γεμάτη από μαύρους ορθογώνιους όγκους. Οι οποίοι όμως πλάθουν την ιστορία μιας ολόκληρης ζωής. Οι ηθοποιοί δημιουργούν διαρκώς σχήματα, ζωντανεύοντας διαρκώς νέες εικόνες στα μάτια του θεατή, ο οποίος μυείται, καθώς παρασέρνεται από την ενέργεια των ηθοποιών σε ένα ταξίδι σκοτεινό αλλά και παράλληλα οικείο· διότι μέσα από το «εξωτικό», το στοιχείο του παραμυθιακού που αναδύει η σκηνοθεσία και το γκροτέσκο, αναδύεται η αναγνώριση του «δικού μου». Της συνειδητοποίησης του γεγονότος πως είμαστε συνοδοιπόροι στην ανθρωπινότητά μας και κατ’ επέκταση στις προεκτάσεις που αυτή εκλαμβάνει. Η σκοτεινότητα των οποίων είναι πάντοτε ενδεχόμενη. Όπως επίσης και το γεγονός πως εν τέλει η απόκτηση της έννοιας του ανθρώπου καθίσταται διαδικασία ιδιαίτερα δύσκολη και φυσικά όχι αυτονόητη. Διότι η ολίσθηση στην περιοχή του ζωώδους και του κτηνώδους αποτελεί ένα γεγονός που λαμβάνει χώρα σε βάση καθημερινή και ανεξέλεγκτη με αποτέλεσμα τα όρια μεταξύ του κτηνώδους και του ανθρώπινου να καθίστανται θολά και μη διακριτά. Η ευκολία της κατάρρευσης των ανθρώπινων αξιών είναι αξιοπρόσεκτη και θέτει άμεσους προβληματισμούς σχετικά με ικανότητα να αποκαλείσαι άνθρωπος. Και πόσο πραγματοποιήσιμη είναι μέσα σε ένα πλαίσιο ανθρωποφαγικό;
Το φιλτράρισμα
Η ρωσική κοινωνία που αναπαρίσταται στο έργο θα μπορούσε να είναι η εκάστοτε κοινωνική πραγματικότητα. Το χρήμα κινεί τα νήματα, υφαίνει την πλοκή, πλάθει τους χαρακτήρες. Όπως και η διαφθορά που αυτό επιφέρει. Στην παράσταση, η απελπισία, η απογοήτευση και η πικρία που επιφέρει ο άνθρωπος, αποτυπώνονται μέσω ενός εξαιρετικά ευφάνταστου και ευρηματικού τρόπου. Τόσο η υποκριτική των ηθοποιών, τα σκηνικά, αλλά και η σύνολη σκηνοθεσία αποπνέουν την αύρα του παραμυθιακού και του στοιχείου του παιχνιδιού και όχι αδίκως. Το παραμύθι ποτέ δεν είναι αθώο και ευχάριστο. Κρύβει τη σκληρότητα και τη σκοτεινότητα του κόσμου, την οποία και αποκαλύπτει φιλτραρισμένη μέσα από μία διαδικασία αλληγορική. Αυτού του είδους το φιλτράρισμα εντοπίζω και στη συγκεκριμένη παράσταση. Η ανθρώπινη σήψη και το αδιέξοδο μεταδίδονται μέσω του παραμυθιακού περιβλήματος και καταλήγει εν τέλει ακόμη πιο ισχυρό. Διότι θεωρώ πως μέσω μίας περισσότερο ρεαλιστικής σκηνοθετικής γραμμής, πιθανώς να μην ήταν εφικτή η αποφυγή της παγίδας του μελοδράματος. Η σκηνοθεσία της Ελένης Σκότη και του Γιώργου Χατζηνικολάου κρατά την ακριβή ισορροπία. Δεν βομβαρδίζει τον θεατή με τόνους συγκίνησης, ώστε να αισθανθεί πνιγμένος, αλλά επιλέγει το γκροτέσκο: το είδος του χιούμορ που παγώνει στα χείλη του θεατή πριν αυτό προλάβει να ολοκληρωθεί. Παράλληλα, η αίσθηση αυτή της παιδικότητας που κυριαρχεί σε ορισμένα σημεία της παράστασης, αλλά και πολυχρωμία που αναδύεται κυρίως μέσω των κοστουμιών, δημιουργεί μια ενδιαφέρουσα αντίθεση με τον υφέρποντα σκοτεινό κόσμο που δρα κυκλωτικά και σαρωτικά, μα και μια αναπόληση και μελαγχολία για μια απροσδιόριστη «χαμένη παιδικότητα».
Ο Γιώργος Παπαγεωργίου στον πρωταγωνιστικό ρόλο του Νικήτα δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας. Όχι μόνο κρατά διαρκώς αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή, μα και κατορθώνει να τον γοητεύει με την υποκριτική του αρτιότητα. Το σύνολο των ηθοποιών λειτουργεί σαν μία καλοκουρδισμένη ομάδα, δημιουργώντας μία παράσταση αριστουργηματικού επιπέδου. Τους αναφέρω όλους: Αγορίτσα Οικονόμου, Πέγκυ Τρικαλιώτη, Γιώργος Ζιόβας, Θανάσης Χαλκιάς, Αθηνά Αλεξοπούλου, Μιχαήλ Γιαννικάκης, Αθανασία Κουρκάκη, Μαρία Προϊστάκη, Βαλέρια Δημητριάδου. Τέλος, σημαντική για το τελικό αποτέλεσμα της παράστασης αποτελεί η πρωτότυπη μουσική της Βαλέριας Δημητριάδου και του Γιώργου Παπαγεωργίου, η οποία σφραγίζει με ιδιαίτερη επιτυχία την ατμόσφαιρα.
Συντελεστές παράστασης
Σκηνοθεσία/Καλλιτεχνική επιμέλεια: Ελένη Σκότη, Γιώργος Χατζηνικολάου
Δ/νση Παραγωγής, Σκηνικά & Κοστούμια: Γιώργος Χατζηνικολάου
Πρωτότυπη Μουσική: Βαλέρια Δημητριάδου, Γιώργος Παπαγεωργίου
Video/Trailer: Σταύρος Συμεωνίδης
Φωτισμοί: Αντώνης Παναγιωτόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Τριανταφυλλιά Δούνια
Δημόσιες Σχέσεις/Βοηθός Παραγωγής: Μαρία Αναματερού
Διανομή: Ματριόνα: Αγορίτσα Οικονόμου, Νικήτας: Γιώργος Παπαγεωργίου, Ανίσια: Πέγκυ Τρικαλιώτη, Μίτριτς: Γιώργος Ζιόβας, Ακίμ: Θανάσης Χαλκιάς, Μαύρα: Αθηνά Αλεξοπούλου, Πιοτρ: Μιχαήλ Γιαννικάκης, Ακουλίνα: Αθανασία Κουρκάκη, Ανιούτκα: Μαρία Προϊστάκη, Μαρίνα: Βαλέρια Δημητριάδου
Πληροφορίες θεάτρου
Τοποθεσία: Σύγχρονο Θέατρο
Διεύθυνση: Ευμολπιδών 45, Γκάζι
Τηλέφωνο: 210 3464380, 210 5138067
Πρώτη παράσταση 2ης χρονιάς: Σάββατο 7 Οκτωβρίου 2017
Τελευταία παράσταση: Σάββατο 30 Δεκεμβρίου 2017
Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Τετάρτη στις 19:00μμ, Σάββατο στις 18:30, Κυριακή στις 18:00
Τιμές εισιτηρίων: Τετάρτη Κανονικό 15€, Φοιτητικό/ Άνω των 65 & Ανέργων 10 ευρώ, Κυριακή/Σάββατο/Αργίες Κανονικό 17€, Φοιτητικό, Άνω των 65 & Ανέργων 12€
Site / Facebook Page Επί Κολωνώ
7ARTPRESS 